DVB-T w Polsce czyli technologiczna przyszłość TV naziemnej.

Technika cyfrowa jest nieodłącznym elementem naszego codziennego życia. Procesory sterują elektroniką samochodu, robotem kuchennym, lodówką, telefonem komórkowym…. i można tak bez końca wymieniać urządzenia lub obszary życia gdzie nawet nie zdając sobie z tego sprawy mamy do czynienia z ogólnie rzecz nazywając „cyfryzacją”. Po satelitarnej rewolucji, kiedy transmisja analogowa została bardzo szybko zastąpiona cyfrową, kolejnym krokiem jest przejście na cyfrowy przekaz programów TV drogą naziemną. Przejście na przekaz cyfrowy ma trwać do 2013, czyli roku kiedy ostatecznie w Polsce przestanie istnieć analogowy przekaz TV naziemnej.

Naziemna telewizja cyfrowa (NTC) to metoda transmisji wielokrotnie większej liczby programów (multipleks) niż w przypadku transmisji analogowej w kanale częstotliwości o podobnej szerokości pasma. Oznacza to, że w jednym kanale będzie 7 programów TV, a nie jak dotychczas tylko 1. Pozwoli to na ograniczenie liczby odbiorczych anten telewizyjnych na dachu z kilku np. 3-4 ustawionych na różne kierunki nadawania, do jednej. Pierwszy multipleks ma zawierać programy telewizyjne: TVP1, TVP2, TVPInfo, Polsat, TVN, TV4, Puls. Programy te będą nadawane w standardowej rozdzielczości SD – Standard Definition (720 x 576 pikseli) czyli tak jak obecnie w „analogu”. Są również plany, aby kolejne multipleksy zawierały programy TV nadawane w wysokiej rozdzielczości HD – High Definition (720p lub 1080i). DVB-T w Polsce będzie wykorzystywała format kompresji przesyłanych danych w MPEG-4 (H.264/AVC). W kanale oprócz kilku programów TV będzie nadawanych równolegle kilka dodatkowcyh informacji takich jak:

• elektroniczny przewodnik po programach (EPG) znany wszystkim użytkownikom cyfrowych platform satelitarnych, dzięki któremu możemy sprawdzić czas rozpoczęcia, zakończenia aktualnie oglądanej audycji, zobaczyć krótki opis tego co oglądamy oraz przejść do informacji o kolejnym programie,
• kilka ścieżek fonii – wersji językowych, co daje bardzo dobrą możliwość nauki lub „szlifowania” języków obcych
• dodatkowe usługi interaktywne takie jak np. VOD – wideo na żądanie, czyli rodzaj zdalnej wypożyczalni filmów i wielu innych na dzień dzisiejszy nie określonych.

Rys.1. Analogowy kanał częstotliwości - przykład rozłożenia nośnych dla kanału k.21

Rys.2. Cyfrowy kanał częstotliwości

Dla TV cyfrowej w Polsce przewidziano nadawanie programów w kanałach k.6-k.12 (VHF) oraz k.21-k.69 (UHF). Dla VHF szerokość pasma TV została określona na 7 MHz (w analogu szerokość kanału telewizyjnego to 8MHz), a dla UHF jest to 8MHz. I tutaj jest bardzo istotna różnica pomiędzy kanałami analogowymi i cyfrowymi. W kanale cyfrowym ze względu na sposób przesyłania sygnałów nie można w prosty sposób zmierzyć poziomu nośnej sygnału/wizji. Jeżeli mamy możliwość skorzystania z analizatora widma, to obraz jaki uzyskamy na ekranie przyrządu będzie podobny do tzw. górki szumowej – rys.2. W analogu na ekranie przyrządu widać w kanale: nośną wizji, nośną fonii mono – 6,50MHz oraz podnośną fonii stereo NICAM – rys.1. Znaczy to tyle, że musimy pamiętać, że w przypadku cyfrowych sygnałów bez względu czy są one transmitowane drogą satelitarną (DVB-S) czy naziemną (DVB-T) ważniejszym parametrem od poziomu sygnału jest jego jakość określana jako bitowa stopa błędu (BER), czyli parametr, który mówi jak bardzo odbierany sygnał jest „zanieczyszczony” błędami. Efekt jest znany każdemu, kto instalował anteny SAT – na ekranie TV pojawia się charakterystyczna mozaika i zniekształcanie fonii nazywane czasami „szczekaniem”.

Dobór właściwej anteny odbiorczej

Odbiór cyfrowych programów TV naziemnej może być realizowany za pomocą posiadanej już anteny TV, która aktualnie służy do programów analogowych. Warunek jest jeden – jeżeli odbiór analogowy jest nienajlepszy: widoczne zakłócenia, śnieżenie mimo zamontowanego w antenie przedwzmacniacza, to taką antenę należy bezwzględnie wymienić na nową. Oczywiście sprawcą takiego stanu rzeczy może być nie tylko i wyłącznie sama antena. Po drodze do odbiornika TV jest kabel koncentryczny i miejsca do których ten kabel jest podłączony, z jednej strony do anteny, a drugiej do odbiornika TV. Niestety bardzo często jakość kabla koncentrycznego pozostawia wiele do życzenia, a jest to jeden z bardzo ważnych elementów „transportu” sygnału wysokich częstotliwości. Tak więc jaki typ anteny wybrać? Zdecydowanie nie jest zalecane stosowanie tzw. anten prętowych czasami zwanych „bacikami”. Jedynym jej zastosowaniem jest tylko i wyłącznie karta TV do laptopa. Pozostałe instalacje stacjonarne powinny być wyposażone w porządne, sprawdzone anteny TV. W instalacjach należy używać anten pasywnych (biernych) czyli bez wbudowanego przedwzmacniacza antenowego (przykładowe anteny TV zostały pokazane poniżej). Montowanie tego aktywnego elementu w puszcze antenowej zamiast symetryzatora powinno obywać się tylko w uzasadnionych przypadkach.

Fot. Anteny odbiorcze TV - od lewej DIGITmax HD, DIGIT-3DT oraz DIGIT.

Jeżeli brakuje odpowiedniego poziomu sygnału to zdecydowanie lepszym rozwiązaniem będzie zamontowanie anteny kierunkowej, wieloelementowej, która da większy zysk. Przy korzystaniu z tego typu anten należy pamiętać o ważnej zasadzie – im więcej elementów posiada antena, tym precyzyjniej trzeba ją ustawić na wiązkę odbieranego sygnału. I nie dotyczy to tylko kierunku – nadajnika, ale również odchylenie anteny pod odpowiednim kątem tak, aby trafiła w wiązkę. Pewną analogią jest tutaj antena SAT, w której ostatnią czynnością regulacyjną jest odpowiednie skręcenie konwertera LNB w uchwycie anteny. Od tego drobnego manewru nie przybywa znacząco poziomu sygnału, natomiast poprawia się jakość sygnału określana bitową stopą błędu – BER.

Źródło: www.telmor.pl